Blaffeture.

Er zijn maanden geweest waar ik met de hand op mijn hart niet kon zeggen dat Jan een mooi kindje was.

Maar de laatste tijd komt er serieus beterschap in. Niet direkt op deze foto te zien, maar hij begint er tegenwoordig, erm, volwassener uit te zien.

Niet zo hulpeloos ook. Hij rijgt tegenwoordig al heelder zinnen met lettergrepen aan mekaar, als je op zijn gezicht blaast, blaast hij terug, hij kan al mama en dada zeggen (al is het niet echt bewust denk ik)—enfin: het gaat de goeie richting uit.